In Nederland geldt het principe: wie eist, die bewijst. In een letselschadezaak verwijst de term bewijsplicht naar de verantwoordelijkheid van het slachtoffer (eiser) om voldoende bewijs aan te dragen ter ondersteuning van zijn of haar claim op schadevergoeding. Het slachtoffer draagt de bewijslast om aan te tonen dat het letsel is veroorzaakt door de fout of nalatigheid van de tegenpartij (gedaagde).
Als werkgever moet worden aangetoond dat ze verplicht zijn het loon van de werknemer door te betalen. Dit kan bijvoorbeeld door middel van de arbeidsovereenkomst. Ook zijn van de re-integratiekosten nota’s of verslagen van de Arboarts nodig. Arbeidsongeschiktheid aantonen kan middels medische machtiging, medische informatie en medisch advies.
Om aan de bewijsplicht te voldoen, moet het slachtoffer de volgende elementen aantonen:
- Aansprakelijkheid: Het slachtoffer moet bewijzen dat de tegenpartij verantwoordelijk is voor het ongeval of de gebeurtenis die het letsel heeft veroorzaakt. Dit kan betrekking hebben op het aantonen van een fout, nalatigheid of onrechtmatig handelen van de tegenpartij.
- Letsel: Het slachtoffer moet bewijzen dat hij of zij daadwerkelijk letsel heeft opgelopen als gevolg van het incident. Medische rapporten, behandelingsverslagen en getuigenverklaringen kunnen worden gebruikt om de aard en de ernst van het letsel te ondersteunen.
- Oorzakelijk verband: Het slachtoffer moet aantonen dat er een rechtstreeks oorzakelijk verband bestaat tussen het letsel en de fout of het onrechtmatig handelen van de tegenpartij. Dit houdt in dat het letsel direct voortvloeit uit het incident en niet het gevolg is van andere factoren.
Het is belangrijk voor het slachtoffer om zo veel mogelijk bewijsmateriaal te verzamelen om zijn of haar zaak te ondersteunen. Dit kan onder meer bestaan uit medische documenten, foto’s van het letsel, getuigenverklaringen, expertverslagen en eventuele andere relevante bewijzen die de aansprakelijkheid en het letsel bevestigen.
